Μέσα στο φάσμα του Αυτισμού περιλαμβάνονται διαφορετικές εκδηλώσεις. Θα ήθελα κατ’ αρχάς να περιγράψω την εμπειρία μου με ένα παιδί με το οποίο, μετά από πολλές ώρες θεραπείας, δεν υπήρχε καμία επιτυχία στη θεραπεία λόγω έλλειψης επικοινωνίας. Η όλη διαδικασία που ακολούθησα για να ξεπεράσω τις δυσκολίες που συνάντησα με αυτό το παιδί ήταν το έναυσμα και η τοποθέτηση του θεμέλιου λίθου ώστε να δημιουργήσω το ΠΟΛΥΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ KOKUKI .
Ήμουν στενοχωρημένη επειδή δεν είχα προχωρήσει ούτε ένα βήμα με αυτό το παιδί και επειδή η θεραπεία παρέμενε στάσιμη. Είχα την αίσθηση ότι κάθομαι απέναντι από έναν τοίχο, όχι απέναντι από ένα παιδί. Το παιδί δεν με κοίταζε ποτέ, δεν υπήρχε οπτική επαφή, το βλέμμα του με διαπερνούσε και δεν αντιδρούσε σε τίποτα από αυτά που του πρόσφερα. Είχε παγιδευτεί στις στερεοτυπίες του και είχε χαθεί στον δικό του κόσμο.
Σε μια τέτοια απογοητευτική ώρα θεραπείας, έδωσα προτεραιότητα στη δική μου διαίσθηση και όχι στις θεωρητικές, θεραπευτικές γνώσεις.
Πήρα λοιπόν το παιδί από το χέρι και καθίσαμε σε έναν μεγάλο κύλινδρο από αφρολέξ (ρολό θεραπείας) στο κάθισμα του αναβάτη, ο ένας απέναντι από τον άλλον. Τράβηξα στον καθέναν από εμάς τα δύο άκρα ενός κίτρινου σωλήνα από ύφασμα ζέρσεϊ πάνω από τα κεφάλια μας με τρόπο που να αφήνει ελεύθερα μόνο τα πρόσωπα μας. Καθόμασταν πρόσωπο με πρόσωπο (tête à tête). Μετά από λίγη ώρα, το παιδί άρχισε να μου ρίχνει πού και πού μια φευγαλέα ματιά και αργότερα να κρατάει για λίγο χρόνο την οπτική επαφή.
Όταν αυτό έγινε πιο συχνό, άρχισα να τοποθετώ διάφορα παιχνίδια στον σωλήνα, όπως τον κουβά σχημάτων, απλά ξύλινα πάζλ, κάρτες για Λόττο, ξύλινες χάνδρες, και ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί.
Το παιδί άρχισε να αντιδρά στο αίτημα μου «ΠΑΡΕ» ή «ΔΩΣΕ», να παίρνει και να μου δίνει τα επιθυμητά αντικείμενα. Για πρώτη φορά μπορούσαμε να επικοινωνούμε και να παίζουμε μαζί για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.
Αφού πήγαμε καλά και η συνεργασία γινόταν καλύτερη, αναγκάστηκα να μεταφέρω τη θεραπεία σε σκηνή ιγκλού για μικρά παιδιά, επειδή ο χώρος και η ακτίνα δράσης στο σωλήνα ήταν περιορισμένοι, τα χρώματα των παιχνιδιών άλλαζαν λόγω του κίτρινου σωλήνα και η άνοδος της καλοκαιρινής θερμοκρασίας ήταν ενοχλητική.
Στη σκηνή ιγκλού καθόμασταν ο ένας απέναντι από τον άλλον και παίζαμε μαζί. Η συνεργασία και η οπτική επαφή είχαν καλυτερεύσει, αλλά ο μεγάλος χώρος στη σκηνή έδινε στο παιδί την ευκαιρία να απομακρύνεται και να ασχολείται με τις στερεοτυπίες του. Λόγω της απόστασης από το παιδί, ήταν αδύνατο να ελέγχω τα πόδια και τα χέρια του, και ταυτόχρονα να του προσφέρω τα παιχνίδια. Τα μειονεκτήματα ήταν: με την άνοδο της καλοκαιρινής θερμοκρασίας ζεσταινόμασταν, το παιδί είχε αρκετό χώρο ώστε να τσουλάει στο δάπεδο της σκηνής και να τρίβει την πλάτη του στα τοιχώματα της σκηνής, τα χρώματα τον παιχνιδιών άλλαζαν λόγω της κόκκινης σκηνής. Το διαφορετικό φως και ο θόρυβος της σκηνής αποσυντόνιζε το παιδί και δεν το ενθάρρυνε να συνεργάζεται και να παίζει μαζί μου. Επιπλέον ήταν πολύ κουραστικό και άβολο να καθόμαστε για μεγάλη διάρκεια οκλαδόν στο πάτωμα της σκηνής.
Τότε μου ήρθε η ιδέα ότι χρειαζόταν έναν χώρο ο οποίος να διασφαλίζει σωστή στάση καθίσματος, αρκετή ακτίνα δράσης για να παίζει, αλλά όχι πάρα πολύ μεγάλη ώστε να φεύγει και να αποσυντονίζεται. Επίσης έπρεπε να βρω λύση για τη βέλτιστη απόσταση ανάμεσα σε μένα και το παιδί.
Η ιδέα για το σπιτάκι θεραπείας είχε γεννηθεί.
Το επόμενο στάδιο ήταν τότε να χρησιμοποιήσω ένα μεγάλο κουτί από χαρτόνι. Tοποθετώντας το όρθιο, μετατράπηκε σε χάρτινο σπιτάκι, στο οποίο χώραγε μια μικρή πλαστική καρέκλα και ένα μικρό πτυσσόμενο τραπεζάκι. Το παιδί καθόταν μέσα στο όρθιο χάρτινο σπιτάκι, το τραπεζάκι είχε τοποθετηθεί μπροστά του και εγώ καθόμουν έξω από το σπιτάκι, απέναντι από το παιδί. Ένα παράθυρο κομμένο από τον πλαϊνό τοίχο επέτρεπε να πέφτει το φως της ημέρας στην επιφάνεια εργασίας. Αυτό είχε όμως το μειονέκτημα ότι το παιδί μπορούσε να βγάλει το κεφάλι του έξω από το παράθυρο και πάλι αποσυντονιζόταν από τα οπτικά ερεθίσματα έξω από το χάρτινο σπιτάκι. Προσπάθησα να λύσω αυτό το πρόβλημα σκεπάζοντας το σπιτάκι με ένα μεγάλο πανί σαν κουρτίνα. Η επιτυχία ήταν μικρής διάρκειας γιατί το παιδί, τράβηξε την κουρτίνα από μέσα και την έριξε κάτω. Μειονεκτικό ήταν επίσης ότι το παιδί κουνιόταν με την καρέκλα και σηκωνόταν συνεχώς, έριχνε το πτυσσόμενο τραπεζάκι κάτω, και τέλος άρχισε να καταστρέφει το κουτί από χαρτόνι. Η όλη κατασκευή και ο συνδυασμός ήταν πολύ ασταθής και επισφαλής, τόσο το κουτί όσο και η καρέκλα και το τραπεζάκι. Τα πάντα κινδύνευαν να πέσουν κάτω.
Τα μεγάλα μειονεκτήματα ήταν η ελεύθερη κινητικότητα της καρέκλας και του τραπεζιού και το ακατάλληλο υλικό του χάρτινου κουτιού (πολύ μαλακό, πολύ ελαφρύ, αδύνατο να αντισταθεί στις επιθέσεις του παιδιού).
Έφτασα σε ένα σημείο όπου ήξερα ότι έτσι δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο. Δεν ήξερα τι να πρωτοελέγξω: το υπερκινητικό παιδί με τις στερεοτυπίες του και την αυτοεπιθετική του συμπεριφορά, (χτυπούσε με τα χέρια και τις γροθιές του το κεφάλι του, δάγκωνε το χέρι του, τραβούσε τα μαλλιά του) ή το τραπέζι και την καρέκλα; Ταυτοχρόνως προσπαθούσα να του προσφέρω και ένα παιχνίδι για να παίζουμε εποικοδομητικά.
Η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε όταν τοποθέτησα στην καρέκλα μια ζώνη ασφαλείας, απλώς το παιδί αναπηδούσε μαζί με την καρέκλα.
Το επόμενο βήμα ήταν ο σχεδιασμός και η κατασκευή ενός μικρού ξύλινου σπιτιού, το οποίο ήταν το προκαταρκτικό στάδιο του τωρινού ΠΟΛΥΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ KOKUKI .
Δουλεύοντας με το μικρό ξύλινο σπιτάκι στην πάροδο του χρόνου, παρατήρησα διάφορα ελαττώματα και μειονεκτήματα, τα οποία αντιμετώπισα και διόρθωσα στο τωρινό ΠΟΛΥΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ KOKUKI, για το οποίο έχει χορηγηθεί δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Επίσης, βελτίωσα την κατασκευή και επιπλέον υλοποίησα πολλές νέες ιδέες. Στο ΠΟΛΥΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ KOKUKI όλα τα μειονεκτήματα του προκαταρκτικού σταδίου διορθώθηκαν και έχουν εξαφανιστεί, και τα πλεονεκτήματα είναι τόσα πολλά, ώστε οι στόχοι θεραπείας μέσα στο ΠΟΛΥΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ KOKUKI να μπορούν να επιτευχθούν. Όσο για το παιδί, μπαίνει μόνο του μέσα με χαρά.
Με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Πολυλειτουργικού Σπιτιού Θεραπείας KOKUKI, έχει χορηγηθεί Ευρωπαϊκό και Αυστριακό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Επικοινωνήστε μαζί μας για να μάθετε περισσότερα
